I туды гара i сюды гара.
А пад тымi крутыми гарамi
Ходзiць ладна зара.
Гэта не зара - дзяўчына мая.
Я яе поглядце лiцо румяное
Па ваду пайшла.
Дзяўчына мая, напаi каня.
Сядзем мы, сядзем ды й паедзем
Удаль ад майго двара.
А ў маiм двары нiчога няма,
Толькi-толькi красная калiна
Й тая не цвiла.
Калiна мая, чаму ж не цвiла,
Былi, былi лютыя марозы - змарозiлi яе.
i туды гара i сюды гара.
А пад тымi крутыми гарамi
Занялась зара.